یکی از چالش های مطرح درباره حقوق انسان در فلسفه عملی کانت، سخنان نژادپرستانه او است. در نگاه اول، این سخنان با روح حاکم بر تفکر او متعارض به نظر می رسد. برخی کانت پژوهان به توجیه آن پرداخته اند و بعضی دیگر، بر وجود این تضاد تأکید کرده اند. به عقیده ما، با وجود سخنان نژادپرستانه کانت، نظریه اخلاقی او مصون از رویکرد نژادپرستانه است و هیأتی جهان شمول دارد که بر حفظ کرامت همه انسان ها به عنوان وظیفه اخلاقی-اجتماعی تأکید می کند. در این مقاله، ابتدا به جایگاه انسان شناسی در اندیشه کانت، به عنوان چارچوبی که دیدگاه های نژادی وی در آن طرح شده است، می پردازیم. سپس، نگاهی به نژادشناسی (فلسفه نژاد) و دیدگاه های نژادپرستانه او می افکنیم. بعد از آن، چالشی که میان این دیدگاه ها و روح حاکم بر تفکر او به چشم می آید را بررسی می کنیم و نظرات کانت پژوهان را در این باره تبیین و ارزیابی می نماییم و بخش پایانی را به جمع بندی و نتیجه گیری اختصاص می دهیم.

ملوک هرموز در تاریخ ایران، از امرای حکومت های محلی محسوب می شوند که بین قرن ششم تا دوازدهم هجری در سواحل و جزایر خلیج فارس فعالیت چشمگیری داشتند. منشا نژادی بنیان گذار این سلسله، محمد درم کو، چندان روشن نیست و در مطالعات و تحقیقات پیرامون خلیج فارس به آن توجه کمتری شده است؛ به رغم گسترش قدرت امرای محلی هرموز مناطق عمده ای از سواحل شمالی و جنوبی خلیج فارس و حضور فعال عناصر نژادی مختلف ایرانی، عرب، هندی و آفریقایی در دربار آنان در مطالعات و تحقیقات منتشر شده توجه کمتری به مساله منشا نژادی و ماهیت فرهنگی آنان شده است. در این مقاله سعی شده با بازنگری در منابع اصلی تاریخی و ادبی دوره های مختلف و بررسی محتوایی آنها به مساله منشا نژادی ملوک هرموز پرداخته شود.

تحریک به تبعیض نژادی محل تلاقی آزادی بیان با اصل منع تبعیض است که هر دو از شان و نقش برجسته ای در نظام بین المللی حقوق بشر برخوردارند. اصل منع تبعیض یکی از اصول مبنایی حقوق بشر است و هرگونه تبعیضی از جمله تبعیض نژادی، همه حقوق افراد را تحت الشعاع قرار می دهد و تجربیات تاریخی نظیر جنگ جهانی دوم، نشان می دهد که تحریک به تبعیض نژادی، فضای مستعد ارتکاب جرم علیه گروه ها را ایجاد می کند. آزادی بیان نیز نقش کلیدی در کشف و فهم حقایق، مشارکت عمومی و ارتقای تحمل مخالفان دارد به نحوی که از آن به عنوان سنگ ستون بسیاری از حقوق و آزادیهای یاد می شود. با این حال این آزادی مطلق نیست و در شرایطی قابل تحدید است. یکی از حدود این آزادی، منع تحریک به تبعیض نژادی است که در کنوانسیون بین المللی منع تبعیض نژادی مصوب 1965پیش بینی شده و از دولت ها خواسته شده تا چنین بیان هایی را در حقوق داخلی خود جرم انگاری کنند. این مقاله به مطالعه شرایط تحقق تحریک به تبعیض نژادی و چگونگی تحدید بیان های حاوی تحریک نژادی می پردازد. پرسش اصلی این است که ممنوعیت تحریک به تبعیض نژادی، آزادی بیان را تا کجا و با چه ضوابطی محدود می کند. باتوجه به اهمیت آزادی بیان و جلوگیری از تحدید نامتناسب آن، این ضوابط می بایست دقیق و منجز باشد. بااینحال بررسی رویه کمیته منع تبعیض نژادی نشان می دهد علارغم تلاش این کمیته به ارایه معیارهایی برای تشخیص بیان های تحریک کننده، این معیارها کلی و فاقد ضابطه ای دقیق است. توسعه مفهوم نژاد نیز تشخیص اینگونه بیان ها را دشوارتر می کند.

شرایط محیطی و زیستی بشر طی سالیان متمادی سبب ایجاد تغییراتی در رفتار و ادراک انسان ها، همانند تغییرات جسمی شان، در راستای سازگاری بیشتر آن ها با محیط پیرامونشان گشته است. این سازگاری های رفتاری و ادراکی که حاصل رسوب تجارب انسان های گذشته بوده مانند الگوهای از پیش تعین شده بر ادراک و رفتار ما تأثیرگذارند، الگوهایی که از طریق عمل وراثت به نسل های آینده منتقل شده و در صورت اشتراک بین همه انسان ها کهن الگو خوانده می شوند. درواقع ضمیر ناخودآگاه جمعی به عنوان بخشی از ذهن، محل ذخیره و انباشته شدن تجارب و خاطرات نسل های گذشته بشر می باشد که حاوی این صفات سازگار یافته روح و روان است. آنچه تاکنون در پژوهش های روانشناسی به آن پرداخته شده، الگوهای مشترک میان همه انسان ها است؛ اما ازآنجاکه ایجاد این سازگاری ها بسته به شرایط زیستی بشر بوده و این شرایط برای جوامع مختلف به شدت متفاوت است، لذا آیا نمی توان از الگوهایی که مختص به جوامع مختلف بشری هستند نیز گفته شود؟ جهت بررسی این سوال در پژوهش حاضر از روش قیاسی و مطالعات کتابخانه ای بهره گرفته شده است. یافته های ما فرضیه پژوهش را مبنی بر وجود الگوهای مختص به جوامع مختلف در کنار الگوهای جمعی موجود در ضمیر ناخودآگاه بشر است را تائید می کند؛ یعنی الگوهایی در ضمیر ناخودآگاه جمعی ذهن افراد هر نژاد وجود دارند که خاص همان نژاد بوده و عام همه انسان ها نیستند. لذا توصیه می گردد در بهره گیری از ضمیر ناخودآگاه به این الگوها به عنوان ذخایر تجارب بشر در یک محیط خاص نیز بهره گرفته شود.

روشهای زیادی برای استخراج ویژگی از تصاویر بافتی ارائه شده اند، یکی از مهمترین و ساده ترین روش ها، روش های مبتنی بر الگوی دودویی محلی است که بدلیل سادگی در پیاده سازی و استخراج ویژگی های مناسب با دقت طبقه بندی بالا، مورد توجه بسیاری از متخصصان قرار گرفته است. همچنین از ترکیب الگوی دودویی محلی و واریانس محلی ویژگی هایی با نتایج بهتر طبقه بندی تولید شده است. در اینجا از یک روش جدید بنام الگوی انتروپی محلی استفاده شده است. این روش از آن جهت که از رابطه ای مشابه انتروپی استفاده می کند بر این اساس نامگذاری شده است ولی از برخی جهات با رابطه انتروپی فرق دارد. روش پیشنهادی در مقایسه با الگوی دودویی محلی و واریانس محلی به نویز مقاوم تر است. همچنین ترکیب آن با الگوی دودویی محلی نتایج بسیار بهتری نسبت به ترکیب واریانس محلی با الگوی دودویی محلی تولید می کند. الگوی انتروپی محلی همانند واریانس نشان دهنده میزان غیرهمسان بودن الگوهای محلی هر همسایگی است. این روش ضمن اینکه کلیه ویژگی های مثبت روش های موجود مانند غیرحساس بودن به چرخش و تغییرات روشنایی را دارد، نسبت به نویز نیز بسیار مقاوم است.

روغنهای گیاهی دارای مقادیر کمی فسفاتید یا فسفولیپید میباشند. مقدار این ماده در روغن سویا نسبت به سایر روغنها بیشتر بوده و ممکن است حتی به 4 درصد برسد. در فرآیند تولید صنعتی روغنها، فسفاتیدها به منزله ماده زیان آور عمل کرده و وجود آنها در روغنی که برای مصرف به بازار عرضه میشود نیز مساله ساز است. اما چنانچه این ماده به شکل مناسبی در طی فرآیند تولید روغن جدا شود، دارای کاربردهای ارزشمندی نظیر ایفای نقش امولسیفایری در بسیاری از مواد و سیستمهای غذایی میباشد. این ماده متداولا لسیتین سویا نامیده میشود. از نظر دستیابی به اطلاعات وسیعتر، این بررسی در مورد 5 واریته سویا (واریته های سحر، سیمس، ویلیامز، هیل و گرگان 3) به عمل آمده است. هگزان به عنوان حلال روغنکشی برای استخراج فسفولیپیدها مناسب نیست زیرا فسفولیپیدها ماهیت قطبی دارند از این رو بهترین حلال مخلوط کلروفرم و متانول است که به دلیل هزینه بالا در کارخانجات عملا مورد استفاده قرار نمیگیرد، لذا از حلال مورد استفاده فعلی کارخانجات که نوعی هگزان با پلاریته بیشتر و هزینه کمتر است برای این تحقیق استفاده شد، با این حلال، بازده استخراج فسفولیپیدها تا 1.72 درصد افزایش یافت که در خور توجه است. نظر به این که ترکیب ساختمانی فسفاتیدها میتواند در امر جداسازی از روغن و ویژگیهای کاربردی آنها موثر باشد، مقدار هر یک از فسفاتیدها (شامل فسفاتیدیل کولین، فسفاتیدیل اتانول آمین، فسفاتیدیل اینوزیتول و فسفاتیدیک اسید) تعیین گردید. نتایج نشان داد که از این حیث به لحاظ آماری بین واریته های مختلف اختلاف معناداری وجود دارد (p<0.05). همچنین نتایج ترکیب اسیدهای چرب فسفاتیدها نشان داد که تفاوت نسبتا کمی میان واریته های مختلف وجود دارد. نتایج آزمون های دیگر نظیر عدد اسیدی، عدد پراکسید، مواد نامحلول در استن، مواد نامحلول در هگزان و عدد گاردنر نیز نشان داد که بین واریته های مختلف اختلاف معناداری وجود دارد (p<0.05).